'A Curious Thing' is het tweede studioalbum van de Schotse zangeres Amy MacDonald, na het succesvolle debuut 'This Is The Life'. Hier putten de liedjes van de Glasgowian invloeden uit persoonlijke ervaringen met de cultuur van beroemdheden en genotzuchtige prijswinnaars, terwijl rauwe emoties de overhand krijgen op nummers als 'What Happiness Means To Me'.

Gedurende het hele album wordt een helpende hand geboden door een langdurige fan en vriend Paul Weller, wiens studio en artistieke expertise wordt getoond op 'Love, Love' en 'This Pretty Face'. De single 'Don't Tell Me That It's Over' is inbegrepen.

Houd er rekening mee dat een klein aantal klanten een probleem met deze cd heeft gemeld waarbij de verkeerde album- en tracktitels worden weergegeven bij het uploaden of afspelen van de nummers op hun pc. In de meeste gevallen is de audio-inhoud op de cd correct, maar de gebruikte software geeft de details van een andere cd weer.

Let ook op: dit is een probleem met de software die wordt gebruikt om de cd af te spelen en geen fabricageprobleem. Klanten worden aangemoedigd om te proberen de schijf af te spelen met een ander softwarepakket of op een conventionele cd-speler/hifi voordat ze het artikel retourneren of contact opnemen met de klantenservice. Recensie Dit is het jaar waarin veel vrouwelijke artiesten, van Laura Marling tot Duffy en Adele, voor het eeuwige popdilemma zullen staan van wat te doen op dat moeilijke tweede album.

Weinigen zullen het zo moeilijk hebben als de Schotse singer-songwriter Amy Macdonald, van wiens debuut This Is the Life in 2007 meer dan drie miljoen exemplaren werden verkocht en in vijf landen op nummer één stond. A Curious Thing, opgenomen in de thuisstudio van Paul Weller in Surrey en met gastspots van de Modfather, klinkt niet alsof Macdonald de druk voelt. Het is een gedurfde, grootse intentieverklaring, vol met epische liedjes die zijn opgebouwd tot onmiskenbare refreinen, waarvan het grootst mogelijke publiek kan genieten. Het klinkt groter en meer 'geproduceerd' dan This Is the Life - er is geen gevoel dat het meisje uit Bishopbriggs terugdeinst voor de schijnwerpers.

Dat gezegd hebbende, er zijn hier een aantal nummers over de gevaren van roem. Van de twaalf nummers op A Curious Thing gaat de helft over onze door beroemdheden geobsedeerde cultuur en de persoonlijkheidscultus waarvan Macdonald uit de eerste hand getuige is geweest sinds haar aankomst op het wereldtoneel. Op No Roots is ze positief over het rocksterrenmilieu.

“Dit leven dat ik leid, is iets merkwaardigs, maar ik kan het geluk dat het brengt niet ontkennen”; maar op This Pretty Face is ze minder liefdadig: "Het kan me niet schelen wie haar haar doet / of welke kleding ze draagt." Next Big Thing neemt een vaag beeld van de sympathieke kijk op reality-tv-wannabes en An Ordinary Life is een opgraving bij de Z-lijst celebs die ze vorig jaar op een feestje rond acteur Gerard Butler zag stromen.

Op My Only One zingt ze met een vermoeide zucht: "Er was een tijd dat de hele wereld naar je keek... Ze veranderden van gedachten vanaf de dag van vanavond." Ten slotte is er de eerste single Don't Tell Me That It's Over – over een popster die ze onlangs zag in volle pompeuze uitwerking. En toch voelt A Curious Thing niet bitter of somber aan. MacDonald lijkt in ieder geval energie te hebben gekregen van haar kolossale succes.

De muziek is hier rijker en voller, de hooks nadrukkelijker, en haar stem gaat er frontaal op in, met schrille en energieke houding die doet denken aan Dolores O'Riordan, zelfs Sinead O'Connor. Zelfs een titel als Give It All Up, die doordrenkt had kunnen zijn van een nederlaag, is veerkrachtig, zelfs uitdagend. Een triomfantelijke terugkeer. --Paul Lester Met deze link verlaat je Amazon in een nieuw venster